Of voluit: Digital Rights Management. Twee vraagtekens:

1) Is dit niet een stapje te ver ? Op het moment dat ik iets koop is het ook van mij. Niet dat ik tot in lengte van dagen verplicht wordt om bij mijn Sony Pictures DVD-tje een Sony DVD speler te kopen (klinkt dit raar ? -> wel eens een iTunetje op je merk-X MP3 speler afgespeeld (zonder illegale conversie slag) !?). En al zeker niet dat ik iedere keer als ik deze film wil kijken eerst een aanvraagje bij Sony.com moet doen. Daar draait het dus wel om bij DRM. De copyrighthouder blijft als het ware eigenaar van 'de data'. Je mag het (soms) wel een paar keer kopiëren, maar niet oneindig. En daar moet je dan dus wel de juiste apparatuur voor hebben, met de juiste DRM technologie er in om juist dat ene stukje data te handlen. Iedereen probeert natuurlijk zijn DRM systeempje als 'de standaard' er door te drukken (en de rest mag een licentie kopen), maar vooralsnog is deze strijd nog niet gestreden. iPod dus voor je iTunes, Microsoft XP voor je WMA-tjes, RealPlayer voor je ..., enz.

2) En dan, stel dat je weer zo'n ouderwets hoge 'stereo toren' hebt staan met alle diverse chipjes op de juiste plek, hoe gaat dat dan in de toekomst. Die eerste CD die je 15 jaar geleden kocht, die heb je nog steeds in je kast staan, en die speelt nog steeds op je nieuwe DVD speler. Maar een niet grijpbaar, digitaal iTunetje kan niet 'in de kast'. Dat moet altijd van het ene ding naar het andere gekopieerd worden om 'in leven te blijven'. Als je dus over 15 jaar aan je 8e iPod toe bent, dan zou het dus wel eens zo kunnen zijn dat je iTunes control center z'n poot uitsteekt en de boel niet door laat gaan. Dat is dan het einde van je favoriet iTune uit 2000. Dan is 99 cent toch nog duur betaald (wat het nu eigenlijk al is als je het hele album wilt downloaden, de kwaliteit van de nummers - t.o.v. CD - nog even buiten beschouwing gelaten). En wat als de Appel Corp. zo rond 2020 failliet gaat, of in ieder geval een hele andere koers gaat varen. Of als het uiteindelijk toch (weer) iets van Microsoft wordt. Waar moet je dan heen met je nummertjes ? Je kunt ze ook niet meer naar de 2e hands platenzaak brengen ...

Dat is volgens mij dus een groot nadeel. Een CD was duidelijk. Hij werd van jou, je wist hoe de muziek er op stond, geen compressie, geen encryptie. Eén track is één nummer, 42 [kHz], 2x16bit per kanaal. Als je tegenwoordig probeert om zelf een DVD uit te lezen ben je geloof ik al strafbaar bezig. Terwijl het jouw DVD is, die jij wil bekijken. En het is ook mogelijk, alleen heet dat stukje knutselwerk dan opeens hacken. En dat is ook meteen het zwakke punt van het geheel: er zullen altijd creatieve geesten zijn die iedere beveiliging zo weer weten te omzeilen. Met soldeerbout of een stukje software, alles kan. Wat 100 programmeurs in een jaar kunnen verzinnen aan DRM, weten tienduizenden 'hackers' meestal binnen een veel kortere tijd weer te breken.

En valt er wel zoveel te verliezen ? Toen de good-old videorecorder net kwam kijken werd ook het einde van de film business voorspeld ...

Update (26-4-2005): customer satisfaction