Nog een voordeel van de nieuwe baan: IJmuiden ligt redelijk dicht langs deur. Als eb en/of vloed een beetje gunstig vallen, dan kan er voor en/of na het werk gestrandzeild worden. Vandaag ging het redelijk waaien, en eb en vloed vielen rond een uur of 6. De wekker dus om 5 uur (gaap), en op naar het strand. Stikdonker natuurlijk, maar ach, wie loopt er nou om 7 uur 's morgens al op het strand rond ? Niemand ... toch ?

Helaas zat de wind op dat moment even in een dip, dus op de GPS werd een maximum snelheid van 'slechts' 48.2 [km/h] geklokt. Niet echt bijzonder, dus vandaar dat er wel tijd was voor een fotostop. En nou moet U me maar even geloven dat het op het moment dat deze foto werd genomen (7:43) al redelijk licht was. Het beeld geeft echter meer de situatie rond een uur of 7 weer: weinig tot geen zicht. Vooral in de buurt van je eigen sporen blijven, dan kom je vanzelf weer op het punt van vertrek.


's Middags was de wind weer wat aangewakkerd, en dit keer bleef de teller steken op 58.8 km/h ! Ondanks het slechte zicht en het zompige, bobbelige strand toch niet gek.

Reclame prima. Iedereen moet tenslotte z'n brood verdienen. Zolang ik het maar kan negeren, de bladzijde omslaan, domein blokkeren, zappen, enz. Ik wil dus zeker niet actief lastig gevallen worden als ik ergens mee bezig ben. Zeker niet in mijn bibliotheek !.

Als ik even snel wat boeken wil lenen, dan wil ik bij de deur niet over de dame en heer van Amnesty Int. struikelen. Geld geven doe ik wel als ik daar zin en tijd voor heb, maar probeer het niet uit me te trekken. Dan kun je dezelfde opmerking als de zwerver bij het CS krijgen.

Het grote Funda project loopt nu een dik jaar en in die tijd zijn er al zo'n 220 000 huizen te koop aangeboden. Tijd dus om er weer eens wat statistiek op los te laten. In de tussentijd is het database formaat verandert, dus de gemiddelde prijsdaling komt niet meer zomaar uit de grote toverdoos rollen. In plaats daarvan heb ik een combi gemaakt met de postcode tabel. Waar zijn de huizen gemiddeld het duurst, en waar kun je nog voor weinig een dak boven je hoofd hebben.

Op het kaartje hiernaast staat het resultaat (klik voor groter). Blauw komt overeen met een prijs van 100 000,- (of lager). Postcodes waar de huizen gemiddeld voor 500 000,- (of meer) in de aanbieding gaan zijn rood gekleurd. Het kleurverloop hiertussen gaat via groen, wat overeen komt met 300 000,-. Een grijs vakje betekent dat er het afgelopen jaar in deze postcode nog geen enkel huis op Funda heeft gestaan.

Tegen het algemen geloof in blijkt wonen in de stad (gemiddeld) nog aardig goedkoop te zijn. Zonder uitzondering kleuren alle grote steden redelijk blauw aan. Wonen in het buitengebied is daarintegen over het algemeen behoorlijk aan de prijs. Zo kom je in het Gooi bijna nergens binnen zonder met een half miljoen te wapperen, en ook de Veluwe lijkt een beetje op een elite club. Goedkoop landelijk wonen doe je vooral in het kopje van Grunningen, of tussen de imitatie Belgen.

Zo, vanmorgen even de ramen van een taxi gewassen.
Op de ring.
Op de motor.
Met 100 km/u ...

Wat kwam die gast opeens naar links zetten zeg. Vervolgens heel rap weer met zo'n zelfde haakse bocht terug naar rechts (dat je denkt: die gaat om), om daarna heel snel in m'n achteruitkijkspiegel te verdwijnen (nog even vriendelijk gezwaaid). Weet U ook weer waar de dagelijkse files vandaan komen.

Als ik uit mijn raam kijk zie ik links het grote gele gebouw van (voorheen) de Asscher diamantslijperij. De naamgever van de buurt die er ten zuiden van ligt: de diamantbuurt. Sinds een jaartje het bekendste ghetto van Nederland, maar in het dagelijks leven nog best goed te pruimen.

Enfin, naast deze dagelijkse beslommeringen wordt er hier in de buurt ook nog een andere, meer politieke twist uitgevochten tussen twee splinterpartijtjes in de lokale politiek. Aan de linkerzijde vinden wij Zuid- en Pijpbelangen. En in de rechterhoek staat Daphna (voorheen Elco) Brekveld die zich heeft afgescheiden van Z&P belangen en tegenwoordig haar eigen partijtje de Vereniging Oud Zuid heeft.

Z&Pb (door mijn buurman ooit eens omschreven als 'een stel hippies die overal tegen zijn') dumpt eens in de zoveel tijd een (gestencild ?) vodje in je brievenbus (ondanks de nee/nee sticker) waarin wordt opgeroepen om ten strijde te trekken tegen de afbraak van de sociale huur o.i.d. (handig om dat bij koopappartementen in de bus te duwen - weg met die huurders, omhoog met die prijzen !). Daphna (voorheen Elco) Brekveld is de vrouw (voorheen man) van wie een tijdje terug de ramen werden ingegooid.

Na het sneuvelen van de bewuste ruiten verscheen in het Parool een artikel waaruit bleek dat (toen nog) Elco Brekveld dezelfde taktieken in zijn jonge jaren als kraker ook niet schuwde. Het lijkt er echter op dat iemand getwijfeld heeft aan de impact van dit artikel (wie leest er nog een krant tegenwoordig), en besloten heeft om het even door de stencilmachine (?) te halen en huis aan huis te gaan verspreiden (ondanks de nee/nee sticker). Opgeleukt met een redelijk directe aanval tegen de VOZ en op het eind nog even aangevuld de conclusie dat Brekveld haar ruiten zelf wel ingegooid zal hebben.

Tot nu toe ontkent de VOZ dus alles, maar ik ben benieuwd wat de volgende stap in deze buurt-soap wordt. Hopelijk negeren ze de nee/nee sticker nogmaals, en vind ik weer wat vermakelijk leesvoer tussen de pizza en shoarma folders.

Weer eens wilgenknotten vandaag. Het recept is simpel: neem een zaag, kies een boom, scheer alle uitlopers van de afgelopen 3 jaar d'r af en probeer de rest van de (meestal rotte) boom een beetje heel te houden. Een plus dit jaar: zaag de takken op lengte, touwtjes d'r om en op de grote hoopEn daar kan een andere natuurmonumenten groep (ergens in den lande) dan weer wat mee. gooien graag. En wat krijg je dan na 6 uur noest arbeid:
Tegen het licht in, dus niet helemaal scherp.Door het dunne ijs op de sloot ploeterde 's morgens nog een jonge zwaan (het ijs was net te dun om op te staan), en en aantal reeën hakte zich al springend een vluchtweg naar de overkant. Rond een uur of elf waagde een van de reeën de oversteek nog een keer om na een lange sprint (met witte hupskont) een eind verder het riet in te duiken.