Massa's tweedehands hoedenplanken, voor elk merk. Bijvoorbeeld voor een:

• Ford Fiesta
• Ford Focus
• Ford Ka
• Opel Astra
• Opel Corsa
• Peuget 206
• Porsche Cayenne
• Renault Twingo
• Seat Ibiza
• enz

Die zoeken jullie allemaal - toch (omdat de nieuwe luidsprekers niet in de gaten van de oude passen)?

Tiedeliedum

Gisteren teisterde dit pareltje van de hedendaagse popmuziek mijn oren.
En dan begin ik meteen even te rekenen:

• Een mijl is 1609,344 m.
• High on Life (nummer) werd uitgebracht in 2018.
• Martijn Garritsen (artiest) is geboren in 1996.
• De oudste mens is (misschien) 122 jaar geworden.
• Een marathon is 42,195 km (en die kun je blijkbaar lopen in net over 2 uur).

Dus:

• Een miljoen mijlen = 1.609.344 km.
• Stel dat je elke dag een marathon kunt lopen, dan heb je hier dus 38.141 dagen voor nodig.
• Oftewel iets meer dan 104 jaar.
• Martijn was 22 toen dit nummer uit kwam, dus als ie toen begonnen was zou ie rond z'n 126e klaar zijn

Nou zal de oudste mens steeds ouder worden, dus misschien red ie het net (of hij moet gewoon 2 of 3 marathons per dag gaan lopen). Maar praktisch gezien: ik zou er niet op wachten meid.

Het is ook een beetje flauwekul: met 12.500 mijlen kun je overal ter wereld komen (een paar extra omdat je misschien iets om moet lopen ivm een plas water - maar een miljoen is schromelijk overdreven).

We hebben sinds kort een hond. En dat betekent dat we verplicht een paar keer per dag in het bos rondhangen. Geen straf met dit weer.


O, de hond heet Buck(y), de vrouw heeft rood haar, en een zoon en een dochter. Ik denk dat ik binnenkort maar schoenen ga verkopen.

D'r hebben d'r al een hoop hun nek verrekt als ze hier voorbij liepen (of ze kwamen nog even in de achteruit teruglopen), maar vandaag was de eerste keer dat er iemand echt aan belde met bovenstaande vraag. Moeder & dochter hadden blijkbaar al afgesproken dat als ze er "de volgende keer" voorbij kwamen aan zouden bellen, dus "vandaag was de dag".

En toen moest ze natuurlijk ook nog even op de kabelbaan en het duikelrek. Daarnaast ligt er ook nog een reuze trampoline in de tuin en een schommel (past allemaal net; op het einde van de kabelbaan hang je boven de trampo = zachte landing), dus speeltuin Thomassen was weer geopend vandaag (alhoewel het seizoenseinde d'r wel aan zit te komen). Misschien moet ik maar kaartjes gaan verkopen (maar dan moet het natuurlijk weer allemaal 100% veilig zijn - rubberen tegels enzo, en dat is het niet echt ...).

Onze deurbel zit op internet. Als je op het knopje drukt, gaat de bel. In zoverre is alles hetzelfde gebleven. Alleen zit daar tegenwoordig dezelfde Arduino tussen die ook al de buitenlamp regelde. Dus waar je voorheen met een druk op de knop de kring tussen de gong direct sloot (9V voeding in de meterkast), gaat het nu via de een input van de Arduino, die schakelt een relais, en die laat de gong af gaan (alsnog via die 9V). Effectief is er dus niks gewijzigd, maar de voordelen zijn:

• Ik weet/meet wanneer de bel is gegaan.
• Ik kan de bel af laten gaan wanneer ik wil.

Punt 1 beperkt zich nu tot een mailtje. Punt 2 wordt vooralsnog alleen misbruikt als de was klaar is (dubbele ding-dong). Maar de mogelijkheden zijn natuurlijk legio .

Links de aansluiting voor de buitenlamp (voeding + serial), midden de Arduino met ethernet shield, en rechts het deurbel relais. En helemaal links de verbruiksmeter met ingebouwd salderingsregeling (moest de meterman van Liander laatst ook toegeven). En onderin de switch die weer nodig was om de buitenlamp aan het netwerk te krijgen (inmiddels al weer ge-upgrade naar een 1Gb exemplaar ...).
Volledig ongerelateerd: De laatste Google dienst die ik nog gebruikte was de kalender, omdat die zo lekker werkte op de Android telefoon (en te koppelen was aan Thunderbird Lightning). Sinds kort draai ik m'n eigen DAV server, en gaat ook dat allemaal buiten Google om (en ik kan nu m'n privé agenda ook op het werk in mixen = nooit meer een werkafspraak buiten werktijd inplannen als dat eigenlijk niet ging).

Jasper z'n klas gaat mee doen aan een TV-programma. Daarvoor "moeten" de ouders "even" allerlei formulieren ondertekenen (o.a. omdat het als "werk" wordt gezien, en ze dus onder de Arbeidsinspectie vallen). Onderstaande "overeenkomst" zat daar ook bij. En in een tijd waarin we op internet net het recht tot inzage/aanpassen/verwijderen/vergeten hebben gekregen viel ik toch een beetje van m'n stoel. Ik heb met geel gearceerd waar ik het niet zo mee eens was:


Het eerste stuk begrijp ik, er moet tenslotte geld verdiend worden. Daarna wordt het me een beetje minder duidelijk. Waarschijnlijk hebben ze gewoon al het "zuur" aan het einde gestopt, omdat iedereen dan toch al opgehouden is met lezen. Pakken wat je pakken kan. Als ze moeilijk doen kun je altijd nog een stapje terug doen. Volgens mij had de school zich zelfs bij de laatste zin nog niet afgevraagd wie er dan wel aansprakelijk is ... (voor het schoolreisje wordt ook altijd een aparte verzekering afgesloten).

Maar in mijn beleving komt een overeenkomst van twee kanten, dus daar gaan we de komende weken weer eens fijn voor over en weer mailen :-)

Update: D'r zijn dus meer mensen/ouders/voogden die zoiets nogal eenzijdig vinden: https://www.mediaopvoeding.nl/vragen/_/vraag/quitclaim-voor-video-opnames-op-school/

Die Wet bescherming persoonsgegevens (WBP) waar naar wordt verwezen geldt niet meer, maar is sinds 25 mei 2018 vervangen door de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG - ook wel de GDPR). Wat voorheen (WBP) in artikel 5 stond, staat nu (AVG) in (wederom) artikel 5 van de Uitvoeringswet Algemene verordening gegevensbescherming (UAVG - voor zover ik het begrijp de Nederlandse in-/aanvullingen van/op de algemene Europese AVG):


En als ik dat dan weer goed begrijp kun je er dus als kind-onder-de-16 (of ouder/voogd van) altijd nog weer onder uit. Of is bovenstaande tekst nou zo opgesteld dat ik ook hier weer afstand van doe?

Alles en iedereen wil opeens de meters komen vervangen hier. Vorige week stond er opeens een mannetje van Liander aan de deur: "Uw meter is afgekeurd, en ik wil 'm graag vervangen.". Volgens hem was de hele batch afgekeurd, en moest ie vervangen worden. Zelf houd ik m'n elektriciteitsmeter graag, want dat is nog zo'n terugdraaiende Ferrarismeter met ingebouwde salderingsregeling (zonnepanelen stroom in de winter gebruiken). Of ik nu even tijd had. Kwam me niet zo goed uit (komt nooit goed uit, maar ik heb sowieso wel even nodig om alles "uit" te zetten), dus dan moest ik maar een afspraak maken. Sowieso wel handig, want als ik dan toch aan de "slimme meter" moest, wilde ik wel weten welk type (graag eentje die ik zelf ook automatisch uit kan lezen). Op de afspraak kaart las ik al dat zowel de elektriciteitsmeter als de gasmeter vervangen moesten worden. Hm, wel raar, dat beide batches opeens afgekeurd zijn.

Aan de telefoon bleek dat het puur om het plaatsen van de "slimme meter" ging (tussen haakjes: hij is vrij dom, je kunt 'm alleen op afstand uitlezen, en als je pech hebt niet alleen jij en je elektriciteitsbedrijf, maar ook iedereen en z'n moeder). En na enig gesputter van mijn kant wisten ze al aan de andere kant hoe laat het was: "U mag 'm ook weigeren, dan annuleer ik de order". Prima, annuleer die order dan maar als de bliksem. Geniet ik voorlopig nog van m'n negatieve elektriciteitsrekening.

En gisteren was daar zomaar opeens ook een brief van de Vitens. Of ik even via een vrij belabberde website een afspraak wilde plannen. Ik kon kiezen tussen één tijdstip dat mij niet uit kwam, en ... een foutmelding. Vandaag dus maar even bellen (was nog even zoeken naar het 0800 nummer, het 0900 nummer stond wel overal goed afgebeeld). Ze hadden nog één ander alternatief ... op een moment waarop er niemand thuis was. En toen bleek het ook opeens heel makkelijk: dan komen we "een andere keer" nog wel terug!?

Wat is dat toch: eerst heel dwingend en dringend doen, en als je dan even een beetje tegengas geeft hoeft het opeens allemaal niet meer. Dat zijn dus allemaal van die "verkoop tactieken" waardoor je bij oude van dagen gewoon de voordeur dicht moet spijkeren zodat ze nooit en te nimmer open doen voor dit soort types.

Onze modem begon opeens spontane factory resets uit te voeren. Kwestie van 2x vloeken en de backup instellingen terug zetten, maar dit elke avond herhalen is toch niet echt handig. Dus hup, XS4all maar weer eens bellen voor weer eens een nieuwe modem.

<intermezzo>
Dat is al de vijfde ofzo. Het lijkt erop alsof die dingen een levensduur hebben van maximaal twee jaar. De eerste twee sneuvelden na een blikseminslag "vlakbij". Blijkbaar is onze KPN lijn daar wat gevoelig voor. Daarna ging KPN de snelheid ophogen (hoera), waardoor de lijn begon te stuiteren (jammer). In eerste instantie weer een nieuwe modem, maar daar bleek het niet aan te liggen. Uiteindelijk een mannetje van KPN d'r bij om de lijn door te meten, daar bleek het ook niet aan te liggen. Toen weer naar XS4all die het ook niet meer wisten, en de dag daarna deed ie het opeens weer.
</intermezzo>

Nieuwe modem kwam, en was natuurlijk weer een nieuw model. Dit maal met de kabelinvoer aan de achterzijde, tegen de muur aan. Dit was altijd aan de zijkant, dus dat betekende dat de hele kabel-layout achter de TV weer omgegooid moest worden. Tijd om meteen maar eens flink te snoeien in die bende:

• Coaxkabels: van de muur naar de spanningsbeveiliging, naar de receiver en de DVD-recorder, en van daaruit weer naar de TV. Allemaal niet meer nodig, gaan we nooit meer gebruiken.
• Scartkabel om een externe bron op de DVD-record aan te kunnen sluiten. Alle VHS banden staan al op DVD (en nu ook op de harde schijf), en de laatste VHS-speler is ook al lang en breed gesneuveld.
• VGA kabel om content vanaf de laptop op TV te kunnen kijken. Die laptop is al dood, en een VGA poort hebben ze ook niet meer.
• Nog wat DSL kabeltjes die weer door een andere kabel waren vervangen (je krijgt altijd het hele pakket d'r bij, terwijl het meeste gewoon te recyclen is).

Allemaal techniek die dus nooit meer terug komt. Weg d'r mee. Kijken wanneer we weer HDMI kabels staan te snoeien.



En omdat de kabelinvoer nu "uit het zicht" zit is het ook niet meer mogelijk om even snel een apparaat in te pluggen (om iets te testen ofzo). Daarnaast stond er al een nieuwe spelcomputer die nu nog via de WiFi liep (ivm alle gaten in de modem bezet), maar via een kabel is natuurlijk beter. Dus hop, nog maar een nieuwe switch d'r bij (en een extra verlengsnoer ivm tekort aan gaten), en wat extra ethernet kabels. Toch (weer) ruimte zat ...

Toegift: Net nog even de "kabel la" uitgemest. Nog meer stukken antiek:

• Mini DIN toetsenbord + muis. Past nergens meer in. Weg.
• DIN stekkers voor geluid. Al 20 jaar niet meer. Weg.
• Een SCART kabel nog nieuw in de verpakking (ook weer van XS4all, bij het IPTV kastje; en nog een HDMI kabel, want dit is ook alweer het tweede IPTV kastje).
• Nog een SCART met tulpstekkers voor geluid (en nog veel meer tulpstekkers - maar die mogen nog even blijven).
• Nog een VGA kabel, en een VGA -> DVI converter. Weg Nog maar even bewaren, altijd handig voor een dual monitor setup

Wat schrijf je toch een hoop techniek af zo over de jaren heen. En het gaat ook steeds sneller. Die coaxkabels hebben jarenlang dienst gedaan, maar alles wat daarna gekomen is heeft die leeftijd niet meer gehaald.

P.S.: Overal waar hierboven "weg" staat eigenlijk lezen "weer in een andere bak gooien, en de stekkers d'r af knippen als ik weer een stukje snoer voor een knutselwerkje nodig heb".

Op een avond, rond de centrale verwarming: "Wat keken jullie vroeger op TV?". "Nou zoon, vroeger was er niet zoveel op TV. Alleen op woensdagmiddag, en 's middags na 4 uur. Maarruh, we keken de Berenboot, Fabeltjeskrant, enneh ..." - vrouw valt in: "De Zevensprong!". O ja, De Zevensprong. Tsjee, wat was dat spannend.

Nou, gelukkig voor de kids hebben we tegenwoordig YouTube, dus die 13 afleveringen hebben we er de afgelopen avonden even doorheen gebingewatched. Nog net zo spannend (ook omdat het al weer 35 jaar geleden is - dus de helft ben je alweer vergeten), en het voelt niet zo oud aan als dat het is (35 jaar oud - had ik dat al gezegd?). Dus mocht je de komende 5 uur niks te doen hebben (met de hele familie), hier is deel 1 (van 13):

Op een dag komt Google langs om bijna een miljoen pagina's te indexeren (dat zijn er meer dan 10 per seconde; dat redden we normaal bij lange na niet met normale bezoekers):


En de responsetijd geeft geen krimp

We hadden al een SSL certificaat, en nu is daar HTTP/2 ondersteuning bij gekomen (theoretisch kan het één zonder het ander, maar de meeste browsers verplichten SSL TLS om mee te mogen met de HTTP/2 kar). Dat maakt het dan weer mogelijk om stylesheets en javascript bestanden pro-actief naar de client te pushen.




Nou, dikke high-five en een beker melk. Het weekend is weer helemaal goed.

Update 2017-10-02: Na lang spitten nog wat geleerd: De gepushte URL's worden via een apart 'kanaal' opgehaald van de server, zonder alle credentials (cookies, HTTP-authentication) van de hoofd request ...

Jasper heeft een Lego trein gekocht (geld zat de jeugd van tegenwoordig, door die riante sponsoracties van opa & oma - zit je dan met je pedagogisch verantwoorde € 3,- zakgeld per week). Die treinen van tegenwoordig rijden op batterijen, met een infrarood afstandbediening (dus geen middenrails meer met een 12V transformator), maar de spoorbreedte is nog steeds gelijk. Het enig verschil zit een beetje in de koppeling tussen de losse rails onderling (een segment is nu één geheel, dus niet twee losse rails met een paar 2x8 platjes om de boel aan elkaar te maken). Gelukkig waren de rails van vroeger al zo bros geworden, en precies allemaal aan de goede kant al afgebroken om oud en nieuw alsnog zomaar aan elkaar te kunnen maken.


In het blauw (met witte dwarsliggers) dus mijn allereerste rails uit de (eind) jaren '70 (ja, ik was er vroeg bij / ben al zo oud). Lichtgrijs (met donkergrijze dwarsliggers) is wat ik later zelf bij gekocht heb in de jaren '80. En helemaal donkergrijs is van heden ten dage. Met een minimale investering heeft Jasper dus opeens flink wat meters rails in z'n kamer liggen (d'r moest ook eerst verplicht opgeruimd worden voordat ie naar de speelgoedwinkel mocht).

Benodigd:

• Grote boom (om touw aan vast te maken)
• Schommel (om andere eind touw aan vast te maken - buiten beeld)
• Kleine boom (om nog meer touw aan vast te maken - buiten beeld, om te voorkomen dat ze op tafel / in de parasol landen)
• Katrol (deels gemaakt van oude PC-behuizing)
• Schommel om op te zitten
• Twee niet al te zware kinderen
• Glijbaantje om vanaf te 'stappen'

Update 2017-05-31: En omdat ie zo goed beviel hebben we meteen maar een echte gekocht (25 meter glijplezier):

Het keukendak was deze winter vervangen. Daarom moest het balkonhek tijdelijk verwijderd worden. Omdat de planken links en rechts al redelijk rot begonnen te worden, zeker rond de schroeven (dan val je dus met hek en al naar beneden als je het hek een keer nodig hebt), leek het me een goed moment om maar meteen een heel nieuw hek neer te zetten. Dat kan natuurlijk weer van hout, maar dan weet je zeker dat je de komende jaren blijft schilderen en over een jaar of wat alsnog weer een nieuw hek neer moet zetten. Eventueel van hardhout, net zoals de buurman (maar ook daar slaat de rot toe, met name rond de verbindingen). Duurder, en ook niet helemaal ecologisch verantwoord.

Of je laat dus aluminium op maat maken (want zo'n standaard aluminium balkonhek met spijlen ziet er ook niet uit, zeker als de buurman het bij hout houdt), en dan weet je zeker dat het nooit meer vervangen hoeft te worden, en dat het schilderwerk ook niet meer zo supernauwkeurig bijgehouden hoeft te worden. En dat je nog meer geld kwijt bent ...

Handige Hans freest de sleuven waar de 'planken' door de palen heen gaan. Daarnaast ook nog diverse blokjes met tapgaten om de bouten zoveel mogelijk 'blind' vast te kunnen zetten (blokje in plank schuiven). Hoekverbinding bovenzijde. De blokjes zitten door de planken heen vast, zodat die ook meteen vast zitten in de paal. Daarnaast nog met 1 bout (die nog moest worden ingekort) door elkaar heen aan de binnenzijde. Door de gaten komen bouten die vanaf de onderzijde de leuning vast gaan houden, zodat je aan de bovenzijde geen koppen ziet. De planken zelf steken ook nog met een mes-groef achtige constructie in elkaar, voor extra stijfheid. En hij staat! Geen moer (en bout) te zien. Een paar boutkoppen aan de buitenzijde. Ter info: die witte tegels hebben de eerste 8 jaar onder de overstek gelegen, maar zijn door het bezoek van de dakdekker nu opnieuw geshuffeld. Alles geschilderd (ook de boeidelen - ook nieuw). Netjes met het hek van de buurman verbonden, zelfde stijl, helemaal prima.

Vandaag waren we allemaal bij elkaar (bijna) precies 100 jaar oud: 98 echte jaren, en dan nog 729 restdagen (net geen 2 jaar = 2x365, maar gisteren of morgen is de afwijking groter). Om het feest compleet te maken waren we (maar dan 'we' met z'n tweetjes) ook nog 18 jaar getrouwd.

Op naar de 200 en 43.