Er zijn twee soorten hardlopers: mannen en vrouwen. Klinkt dom, is niet zo. Na een langdurige studie (neem ook een erker, ga ook tegenover een roeivereniging wonen) heb ik namelijk het volgende onderscheid ontdekt: Mannen nemen lange passen, en proberen zoveel mogelijk op één lijn te blijven. Vrouwen daarentegen proberen juist zoveel mogelijk passen in een meter te maken, en huppen daardoor soms meer 'op en neer' dan dat ze vooruit komen. Dus: mannen snel, vrouwen langzaam (wat geen ongewone constatering is). Echter, er is ruimte voor enige verfijning van deze waarneming.

Zo zijn er vrouwen die wel heel erg vrouwelijk lopen. Waarschijnlijk hebben ze na het lezen van het zoveelste eenvoudig-slank-in-drie-weken plan van de Marie Claire nu eindelijk besloten om toch maar eens iets aan de extra kilootjes te doen. Dus, hup, kijk-mij-nog-eens-in-die-legging-van-tien-jaar-geleden-passen, en hop, hop, hopper-de-hop lekker je rondjes om het water lopen. Deze types zie je vooral in het voorjaar opeens overal vandaan komen, en ook begin januari is er even een hele korte piek.

Of al deze vrouwen afhaken of doorschuiven naar de volgende categorie weet ik niet, maar in ieder geval zijn er dan 'opeens' alleen nog maar vrouwen die wel heel behoorlijk kunnen hardlopen (ik kom niet zo ver op mijn bank kan ik U melden). Alleen zijn ook hier weer twee subtypen aan te wijzen (zoals ik al zei: langdurige studie).

Zo is daar de vrouw die best goed hard kan lopen, en dit waarschijnlijk doet omdat ze d'r ook best goed uit wil zien. Dit laatste wil ze ook weer laten zien terwijl ze hardloopt. Lekker strak broekje dus (zwart), roze truitje met blote buik, en met wuivende pony-tail onder leuk petje driftig meerdere rondjes over hetzelfde parcours draven.

Dan de andere vrouwelijke draver. Het type dat juist niet bij iedere bank door 5 Marokkanen nagefloten wil worden. Ruime grijze broek, slobbershirt, discman in de hand en de blik op oneindig. Rammen ! Eigenlijk is dit de meest mannelijke benenwagencoureurster van het bovenstaande rijtje, want de gemiddelde man voldoet ongeveer aan dezelfde omschrijving en heeft ook de grootste moeite om haar bij te houden.

Hoog tijd dus om de mannen eens wat onder de loep te laten branden. Ja, hm, helaas ben ik echter nog niet zo ver gevorderd met het onderzoek (prioriteiten, U begrijpt het wel). U houdt dit tegoed (misschien moet ik er eens een stagiaire op zetten). Even een paar kenmerken, zodat U toch enigszins weet of U de lokale dorpsgek heeft getroffen of een hardlopende buurman: mannen kleden zich in grijs, weten ook ergens een slobbershirt vandaan te halen (of zo'n ding met gaatjes), en dragen meestal iets om de arm waar òf heart-beats in gaan, òf MP3 beats uit komen.