Zo, dit keer eens geen foto's maar woorden. Het was namelijk een nogal uitzonderlijke dag, waarbij zeker de nieuwelingen behoorlijk met hun neus in de boter zijn gevallen (en nu voor de rest van hun professionele vrijwilligerscarriere verpest zijn).

De dag begon al een beetje anders dan normaal. Waar ik normaal eerst een dik uur, al mompelend in mezelf, op de pedalen sta om in Naarden te komen, had ik dit keer vanaf de Omval gezelschap van Petri. Petri was een beetje laat, dus zodoende had ik de tijd om diverse vormen van illigaal camperen te aanschouwen. Zo kun je dus met 4 man in een golf overnachten (eerst een half uur rekken en strekken voordat je weer een beetje rechtop kunt lopen), of ga je met z'n zessen in je slaapzak onder het metro/spoorviaduct liggen (wel zo droog met die regen van vannacht).

Omdat Petri enigszins twijfelde aan haar fietsprestaties, danwel hoge verwachtingen had van de mijne hadden we een kwartier eerder afgesproken dan dat ik normaal placht te vertrekken. Met 5 minuten vertraging lagen we dus toch nog 10 minuten voor op schema. Toen daarna, zo ongeveer op het spoorviaduct over het Amsterdam-Rijn kanaal, ook nog bleek dat zowel de lage als de hoge verwachtingen niet uit waren gekomen, werd besloten tot een extra pitstop in Weesp. Zo kon het dus gebeuren dat ik heden ochtend om negen uur een sneetje pindakaas zat te eten op een bankje aan de haven van Weesp, met naast mij een dame die rustig een bakje kersen zat leeg te peuzelen.

Bij aankomst op de Visserij stond de koffie (voor de liefhebber) met cake (voor de liefhebber die aan een sneetje pindakaas niet genoeg heeft) al klaar. 'We willen namelijk wel komen werken, maar dat gaat nou eenmaal slecht op een lege maag' lijkt af en toe wel zo'n beetje het credo van onze groep. Iedere maand een hele kist dranken en spijzen om ons aan de gang te houden.

En wat doen we dan op zo'n dag, nou eigenlijk niks bijzonders. En vandaag zeker niet. Beetje hooi rapen en schrapen op wat veldjes, en het vervolgens ergens in de bosjes kiepen. Gelukkig kunnen we dat dan wel weer heel goed, en zo kon het gebeuren dat we voor twaalven met onze vingers in onze neuzen stonden te graaien, terwijl pas om enen de lunch gereed zou staan. Nou ja, dan maar via een extra lange omweg naar de eendenkooi gevaren. Vanuit de eendenkooi kom je namelijk, via het hutje van J. v.d. K., in de achtertuin van 'Jan van Natuurmonumenten' terecht. Alwaar heden dag, op het terras van Jan z'n ultieme Hans & Grietje huisje (dat zijn pas secundaire arbeidsvoorwaarden !), de pannenkoeken al voor ons klaar stonden. Smullen ! (normaal zijn het dus meegebrachte boterhammen in de boot)

Na zo'n copieuze maaltijd kan het natuurlijk niet meer goed komen. Voor het fatsoen zijn we nog even naar een ander weilandje gevaren (helemaal aan de andere kant van het Naardermeer natuurlijk), om daar nog wat hooi te rapen, maar om nou te zeggen dat we ons kapot gewerkt hebben deze dag ... nee. Maar, gezweet of niet, d'r is altijd wel een goede reden om achteraf even een stukje te gaan zwemmen in het Naardermeer. De watertemperatuur is er namelijk zeer snel zeer aangenaam (helder, niet diep), dus als het weer het een beetje toelaat de ultieme plek om een rustig een paar baantjes door waterlelies en rietstengels te trekken (wel even die ringslang van een half uur geleden 'vergeten').

Waar kun je in Nederland nog zo'n eerlijk heerlijke dag in de natuur doorbrengen !?

Update (26-6-2005): Hans heeft ook geen foto's, maar wel een flinke film (mirror).
Update 2 (26-6-2005): En hoera, Google Maps is eindelijk 'Dutch' gegaan.