Wie heeft er bedacht dat cornedbeef zo achterlijk dun moet zijn, zodat je niet alleen een half uur staat te pielen om een plakje van de stapel los te weken, maar daarna altijd nog een keer een half uur moet pielen om het broodnodige tweede plakje te bevrijden? Is dit de holy grail van de slagers broederschap, een plakje cornedbeef dat als een blaadje naar beneden valt, of verkneukelen ze zich al bij voorbaat hoe de weledel gestrenge klant zo meteen weer in z'n keuken staat te vloeken?