En dan nu de reclame: Nu in de winkel: De 100 Mooiste Nederlandstalige Liedjes Deel 2 Eh, moet dat niet zijn 'De 100 bijna mooiste Nederlandstalige liedjes', of 'De 101 t/m 200 mooiste Nederlandstalige liedjes'?

Daarvoor zat overigens een Nederlands(talig)e telefilm die zeer de moeite waard was: De Punt, over de treinkaping aldaar in 1977. Niet alleen een goede, geloofwaardige, indrukwekkende verhaallijn, maar ook tot in details perfecte sets (kosten nog moeite gespaard, inclusief old-skool straaljagers).

Nog wat reclame info: Voor iedereen die zich net als ik afvraagt wie in godsnaam dat lijk is dat de Nederlandse Energie Maatschappij door je strot probeert te duwen. Dat heb ik even diepgaand uitgezocht, en dat is nou schijnbaar Natasja Froger! En voor iedereen die niet weet wie dat is: dat is de vrouw van die man die de winters van Amerika te koud vindt, en daarom maar hier in een huurhuis gaat wonen. Dat weet ik zelfs.

TetraPak, bekend van de kartonnen verpakkingen die niet bij het oud-papier mogen, is ook op de groene toer gegaan. Zoals bij zoveel bedrijven is dit vooral een aktie van de marketing afdeling, en verandert er verder eigenlijk weinig. Sinds kort staat dus deze enorme lap tekst op ieder TetraPak pak. Tijd voor Royal Shitware Inc. om daar eens wat voetnoten aan toe te voegen:

• De grondstof voor deze verpakking is voor driekwart [bijna 75%; red] afkomstig van bomen. De rest is plastic (aardolie) en aluminium (enorme elektriciteitsrekening om te maken).
• Bovendien nemen bomen CO₂ op en dragen ze zo bij aan een gezond klimaat. Deze hoeveelheid CO₂ zal ongeveer precies gelijk zijn aan de hoeveelheid die vrijkomt bij de verbranding van het karton in deze verpakking. De CO₂ van het plastic e.d. moet maar door bomen in het Midden-Oosten opgenomen worden.

Don't get me wrong: het is altijd beter dan van die 100% plastic, mini pruts verpakkingen voor Hero Fruit2Day of zoiets, maar sta niet een beetje 'de waarheid een creatieve draai te geven' waar ik bij sta/zit.

Als we het toch over verpakkingen en flauwekul hebben: de bereidingswijze van AH opvolgmelk (yup, wederom babyvoeding).

Oftewel Fiber-to-the-Amp, oftewel glasfiber naar de versterker. Geïnspireerd door dit en dat werd het toch eens tijd om serieus werk te maken van een koppeling tussen de muziekcollectie op de harde schijf, en het sound-system in de woonkamer. Tot voor kort bracht ik het geluid via een thin client vanaf de server naar de woonkamer, en dan met een 15 meter analoge verbinding naar de versterker. Naast de ruis van de analoge lijn zat je dan ook nog regelmatig naar hikkers en vervorming te luisteren omdat of de server het even niet trok, of de bandbreedte net even te beperkt was.

Daarom dus maar een geluidskaart besteld met digitale optische uitgang (en nog een helehoop andere gaatjes, maar die hebben we allemaal niet nodig) en 10 meter glasvezel tussen server en versterker gespannen. Het digitale geluid wordt nu dus digitaal doorgeknipperd naar de versterker die daar weer volledig digitaal mee aan de gang gaat. Alleen het laatste stukje naar de luidsprekers is nog analoog - op wat rekenkundige spaanders na bijna geen verlies.

Nou alleen nog zo'n kekke afstandsbediening met kek scrollwieltje en ... hé, dat lijkt allemaal wel een beetje op een PDA. WinAmp even uitrusten met de httpQ interface en die dan weer vanaf de webserver met een PHP module aanspreken. Muziekcollectie in een MySQL database, nog even de digitale gereedschapskist opentrekken en klaar is Cees Rob.

De SWaMP ligt binnenkort in de RSI webshop (als ik eens tijd heb om de Project sectie nieuw leven in te blazen ...).