Na 2.5 jaar op een wachtlijst gestaan te hebben heeft onze allochtone motorfiets (Japanner hè) eindelijk een onderkomen gevonden. Voorbij zijn de lange dagen in die belabberde tent, vastgeketend aan de boom hier tegenover. Vanaf nu staat ie lekker droog in de stalling hier om de hoek.

Geen zeiknatte hoes meer naar boven brengen, geen hondenstront meer op het slot (ze doen het er om), en hopelijk geen liters vocht meer in de carburateurs. Alleen even 2 minuut 30 in je dikke pak een blokje om wandelen ...

En ook de buren zullen wel blij zijn, nu ze weer vrijelijk om het fietsenrek heen kunnen lopen. Alleen missen ze nu wel het 'Rob duwt de motor weer aan' rondje door de buurt (ja, U leest het goed, ik duw onze motor aan). Maar niet getreurd, want op speciaal verzoek (en tegen een gepaste beloning) wil ik deze show zo nu en dan nog wel een keertje opvoeren (om het niet te verleren - goed voor de conditie).